Sudoku voor gevorderden

Ongemerkt vliegt de tijd voor ons hier in Kameroen als in een TGV voorbij.
We zijn al twee werkweken verder en dus de hoogste tijd om onze collega’s en  ex-Kameroengangers weer een update toe te sturen.
En voor we het vergeten: bedankt voor al jullie enthousiaste reacties retour. Daar worden we blij van!

Een dag op het Treasure Centre begint op papier om 9u met een gezamenlijke ‘assembly’. Dat de klok vaker 10u aanwijst voordat met name de bus met de jongere kinderen arriveert, is meer regel dan uitzondering. Voor de meeste kinderen begint de dag sowieso heel vroeg. De kinderen en teachers komen uit de wijde omgeving en zijn soms wel 3 uur onderweg. Maar ze komen. En dat is het belangrijkste. We beseffen maar weer eens hoe luxe wij het hebben dat we na een wandeling van 20 minuten op ons werk zijn.

We besluiten om deze weken vooral samen te observeren en te proberen om al onze indrukken te registeren. Tenslotte zien vier ogen meer dan twee. Na week één hebben we antwoorden op de algemene wie-wat-waar vragen en dat is voorlopig een prima opbrengst.  Met deze informatie over ruim 100 kinderen verdeeld over 9 groepen met bijbehorende teachers en ondersteunend personeel kunnen we week twee in.

De moeilijkste vraag om het ‘hoe’ te beantwoorden, tegelijkertijd ook onze opdracht, komt daarmee ook dichterbij.
Hoe het onderwijssysteem hier in elkaar zit, denken we ook enigszins te kunnen afleiden. Maar hoe wij hier vervolgens op de juist manier onze ondersteuning kunnen bieden waar het Treasure Centre nu en ook na ons vertrek mee verder kan, is een hele klus waar veel denkwerk en energie in zit.
Het voelt een beetje als het oplossen van een pittige sudoku. Met een time-timer ernaast. Maar gelukkig hoeven we die puzzel niet alleen te leggen en daarbij: sudoku’s kloppen altijd.

Toch zien we ook allebei mogelijkheden en weten we ook dat we het verst komen als we alles in hele kleine en praktische stapjes doen.
Esther breekt zich het hoofd over het verfijnen van het door haar voorgangster ingezette ‘behaviour approach’, het inzicht vergroten van de teachers in de verschillende ontwikkelingsniveaus en hoe hiermee om te gaan.
Nicolette kan haar ei kwijt tijdens de ‘break’ waar de kinderen elke dag ‘schoolfood’ krijgen, bij de jongere kinderen met het in groepjes organiseren van de voorwaarden van communicatie en mondmotoriekspelletjes en dit over te dragen aan de teachers.

Bij de oudere kinderen kiezen we allebei voor een meer individuele ondersteuning op gedrags- en communicatieniveau. Ook hier gaan we proberen de teachers op een praktische manier inzicht te geven in de mogelijkheden van het kind. Ook dat wordt een klus, maar wel een die de moeite waard is om aan te gaan!
En wat een hele prettige constatering is: ‘Aunti’ Esther en ‘Aunti’ Nicolet zijn heel welkom bij de kinderen en de staf en krijgen alle ruimte en medewerking om hun werk te doen.

Naast het uitdagende werk is er ook tijd om het Kameroense leven te ontdekken en ook daar genieten we allebei met volle teugen van. Ons huis is een meer dan prettige plek om te verblijven en vanuit hier zijn we met een klein kwartiertje per taxi, lees: gele volgepropte Toyota behangen met religieuze decoraties die in het algemeen in Nederland z'n APK niet zou halen, voor 30 cent ‘down station’.
Bamenda is een levendige stad waar we onze weg ook beginnen te vinden. De food market is steeds een belevenis op zich en ook de main market is net een beetje anders georganiseerd dan onze markt. Verder is het hier de droge tijd. Stoffig, lekker warm met deze week een paar buitjes en daarom kunnen wij ons er weinig bij voorstellen dat jullie op sneeuw aan het wachten zijn.
Na werktijd voelen we ons af en toe ware pensionado’s die aan het overwinteren zijn!

Tot slot nog even in willekeurige volgorde onze persoonlijke bijzondere Kameroen top 5 belevenissen.

- Op pad met de Ierse Zuster: bezoek aan een groot orthopedisch centrum ‘Sajocah’ in Mambu-Bafut, op audiëntie bij de Queen: een van de vele vrouwen van de Fon of Bafut, belanden in een ieniemienie-studio en getuigen zijn van een live-auditie, afsluiten met verse koffie/ thee en taart. En dat allemaal op een dag!
- Onverwachte ontmoetingen volop, de meest wonderlijke: door de week ’s ochtends om 7.30 een sterk verwesterse Kameroense vrouw ontmoeten, de zondag erop met haar Franse vrienden in een soort strandhuisjes-restaurant belanden en genieten van Kameroense snacks en een hilarische middag.
- Religion is every where: op onze eerste werkdag ontmoeten we een Amerikaanse missionarisvrouw die ons uitnodigt voor een avond met dinner & fellowship. Er zijn nogal wat expats hier en we zien het als een mooie manier om nieuwe mensen te ontmoeten en kennis te maken met een andere manier van leven.
- Soms duurt het even voordat we gewoontes door hebben: bij een aanbevolen restaurantje in de buurt staan we de eerste keer voor een dichte deur: vooraf even bellen. De tweede poging na telefonische reservering levert weer een dichte deur op: emergency van de kok. Op uitnodiging van de kok is de derde poging in ieder geval succesvol. Al blijkt er alleen omelet met brood op de kaart te staan en zitten we de halve avond in het donker vanwege stroomuitval. Maar een leuke avond en lekker gegeten hebben we wel! Die vierde keer vooraf bestellen en zeggen wat je wilt eten, gaan we vast nog een keer meemaken.
- Natuurlijk de kinderen en teachers op het Treasure Centre. Ten slotte zijn we ook vooral voor hen hier in Kameroen!

Hartelijke groet uit Kameroen en tot het volgende reisverhaal!

Groeten van Esther & Nicolette

PS:
Ilone: de thee heeft ons al heel veel ‘rust en vitaliteit’ gegeven en die Yatzee-straat  ‘pakken’ we op de American pizza & games night aanstaande vrijdag!