Time flies when you have fun and work hard

Joehoe, daar zijn we weer met onze Afrikaanse belevenissen! Voor wie dacht dat wij van de radar verdwenen zijn, niets is minder waar. Springlevend en al heel veel belevenissen rijker, kijken we terug op enkele intensieve en bijzondere weken in het mooie en gastvrije Kameroen.

Op het Treasure Centre zetten we goede stappen samen met de teachers en de staf. De allergrootste verandering die we voorbereiden en uitvoeren is de overplaatsing van een hele groep oudere kinderen met moeilijk verstaanbaar gedrag van ‘boven’ naar ‘beneden’. Deze kinderen hebben niet de mogelijkheden om een handwerk te doen en passen dan misschien niet fysiek bij de jongere kinderen maar doen dat wel gezien hun verstandelijke vermogens.

In de voorbereiding werken we heel nauw en prettig samen met de Kameroense ‘headmistress’. We merken van heel dichtbij hoe belangrijk posities en cultuur hier zijn. Het lukt ons uiteindelijk om een positieve bijdrage te leveren op inhoud en relatie en aan het eind van de rit adopteert de ‘headmistress’ ons zelfs als haar dochters. En zo’n moeder wil iedereen wel. Maar veel en veel belangrijker: er is een eigen plek voor het groepje kinderen met een heel nieuw activiteitenschema voor de hele week. We maken zoveel mogelijk samen met de teachers het rooster, we zoeken materialen, leggen uit hoe de twee teachers dit kunnen gebruiken en laten het vooral zien. Ook voor de kinderen die we voor dit moment niet in deze groep vinden passen, weten we een voorlopig plekje te vinden.

Niet dat we er al zijn overigens, het zweet staat soms nog op ons voorhoofd van de weglopende kinderen en door de ruimte vliegende ballen. Maar we zien ook al goede dingen en vinden bijvoorbeeld dat de kinderen elkaar veel minder slaan en al gerichter aandacht hebben. Ook de teachers gaan elke dag met energie de nieuwe dag in met de kinderen. Kortom, we hebben vertrouwen in de kinderen en de teachers voor de toekomst! Ook de ‘broominggroup’ waar deze kinderen vandaan komen, profiteert volop van de verandering en daar zijn we net zo blij om.

Bij de jonge kinderen heeft het Mister Froggy programma ondertussen een vaste plaats in het weekprogramma gekregen. Ook wij leren hier elke dag weer en zo weten we dat de vissen in Kameroen hier geen BLUB-BLUB zeggen maar ZJUM ZJUM. Elke week probeert Nicolette nieuwe spelletjes te introduceren om de mondmotoriek te stimuleren en om te communiceren op het niveau van de kinderen. We gaan Mister Froggy vast missen bij ons vertrek over een paar weken, maar weten zeker dat hij hier in goede handen is.

Samen richten we onze pijlen ook op een aantal ‘difficult children’ waarbij Esther de grote lijnen vaak uitzet en Nicolette in de praktische toepassing ervan duikt. We nemen de teachers aan de hand van het time-schedule of the crafts mee om een stukje van de vraag ‘who is the child?’ te beantwoorden. De teachers zijn blij met nieuwe informatie. Vooral als het heel praktisch is en proberen het toe te passen.

Samen geven we elke vrijdag lessen aan de teachers waarin we de ervaringsordeningen vooral praktisch terug laten komen. Zo komen sommige teachers er zelf achter waarom het aanleren van het ABC, de kleuren of het tellen steeds maar niet lukt en proberen we ook over te brengen welke activiteiten binnen het time-schedule wel passend zijn bij de mogelijkheden van de kinderen.

De laatste lessen gaan over wachten en vrije tijd. Door de dag heen zijn er veel wachttijden en vrije momenten voor de kinderen. Veel teachers vinden dat er een disciplineprobleem is met de kinderen en dat zij vooral discipline moeten geven. Dit past volledig in de Kameroense cultuur en is ook de manier waarop het reguliere onderwijs hier georganiseerd is. Wij halen de vraag  ‘who is the child’ steeds maar weer te voorschijn en welke ‘special needs’ daarbij kunnen passen.

We vinden het vooral mooie winst dat wanneer wij voorstellen met uitleg geven, de teachers met ons mee denken. Zo introduceren wij bijvoorbeeld een schoolbel als signaal dat het eten klaar is. Dat er nu elke dag een volledig verroest, antiek vrachtwagenwiel zonder band als schoolbel dient, vinden we super en hadden wij natuurlijk nooit kunnen bedenken! En zo komen er meer leuke ideeën boven tafel.

Onze twee voorgangers hebben de eerste piketpaaltjes geslagen en wij maken hier dankbaar gebruik van om het centrum verder op weg te helpen. We beseffen maar  al te goed dat wij aan het begin staan van een soort cultuuromslag voor Kameroen. We hopen in ieder geval dat wij nog vele opvolgers zullen hebben die de kinderen, teachers en ouders hiermee op weg kunnen helpen!

Voor wie denkt dat we niets anders doen dan werken op het Treasure Centre, ook dat is niet het  geval. We treffen het om in deze periode in Kameroen te zijn. De afgelopen weken zijn er maar liefst drie nationale feestdagen. Youthday, the Reunification of 50 years Cameroon en Womensday. Voor het gemak rekenen we ook de Youthday op het Treasure Centre als extra feestdag bij omdat die net zo onvergetelijk is.

Al deze feestdagen staan in het teken van het marcheren langs de governor of andere hoogwaardigheidsbekleders die zitting hebben in een overdekte tribune, de grand stand, in de hoofdstraat.Tijdens Youthday marcheren duizenden en duizenden kinderen langs, tijdens de Reunification met name orde en veiligheidsdiensten en uitverkozen groepen en tijdens Womensday, uiteraard alle vrouwen. Ook op het Treasure Centre marcheren we samen met de kinderen en teachers een rondje op het veld voor de aanwezige ouders. Wat al deze dagen gemeen hebben: na het marcheren is het groot feest met heel veel blije gezichten en vrolijkheid.

Esthers veronderstelde  Koninginnedag en Nicolettes Nijmeegse intocht komen allebei samen op deze dagen en tijdens de Womensday wanen we onszelf  in onze Afrikaanse jurken ook nog eens in het Carnaval. We beseffen ons maar al te goed dat deze internationale vrouwendag typisch een gevalletje is van ‘once in a lifetime!’ Kortom, we genieten met volle teugen van al deze bijzondere tradities en vinden onszelf grote geluksvogels dat wij er live getuigen van zijn.

Verder ontmoeten we naast ons werk veel hartelijke mensen, Kameroeners en expats, wat onze tijd hier alleen maar meer kleur geeft. Ook komen we af en toe in mooie gebieden waardoor we ook nog eens de toerist uit kunnen hangen. Kortom, het gaat ons goed hier en allebei genieten we volop van onze tijd hier. We gaan de laatste weken in richting afronding. PFFFF….Voor we het weten kunnen we weer in levende lijve onze belevenissen met jullie delen!

Groeten van Esther & Nicolette

PS: hartelijk dank voor jullie reacties, we lezen ze elke keer weer met een dikke glimlach!